Zasoby naturalne
Dune II: Battle for Arrakis z 1992 r. to strategia czasu rzeczywistego oparta na prozie Franka Herberta. Dune II była pierwszą poważną grą RTS. Opowiada o wojnie 3 rodów, która ustanowiła podwaliny dla wszystkich kolejnych gier tego gatunku. Zastosowane w niej mechanizmy spotykamy do dzisiaj. Jedynym znajdującym się w grze zasobem był pozyskiwany z pustynnej powierzchni planety Arrakis melanż (znany także jako przyprawa). Po przetworzeniu w rafinerii, melanż umożliwiał rozwój technologiczny, budowanie konstrukcji, jednostek oraz prowadzenie działań wojennych. Po przetworzeniu wolumen zebranej przyprawy wyrażany był już w „kredytach”. Każdy budynek czy jednostka bojowa miała swoją cenę, a gracz decydował o tym jak dużo przyprawy może pozyskiwać w danym czasie poprzez odpowiednie zarządzanie liczbą żniwiarek i rafinerii.
Po latach, w 1998 r. wydano Dune 2000: pewnego rodzaju częściowy remake pierwowzoru, w której oprócz poprawionej grafiki i dostosowania mechanizmów rozgrywki do tych będących standardem w RTSach z końca lat 90-tych. Dodano nowe elementy, jednostki i rozgrywkę wieloosobową. Ostatnia gra RTS w świecie Diuny to Emperor: Battle for Dune z 2001 r. – pierwsza w serii z grafiką 3D. Nowsze gry serii nie zyskały jednak dużej popularności.
Ciekawostki:
- Warto zauważyć, że same „kredyty” jako waluta są dość popularne w dziełach sci-fi (w tym w innych grach komputerowych, literaturze, filmach, na przykład w Gwiezdnych Wojnach) zazwyczaj przedstawiane są w postaci elektronicznych pieniędzy.
- Film Diuna Davida Lyncha z 1984 r. z pamiętną rolą Stinga oraz oczywiście oryginalne powieści, to pozycje obowiązkowa dla tych, którzy chcieli wsiąknąć w świat stworzony przez Herberta.
Jak zauważysz w dalszej części artykułu, zasady wprowadzone w Dune II przez lata wykorzystywano w niemalże wszystkich tytułach gier RTS. Jakie to zasady?
- W świecie gry znajduje się jakiś zasób lub zasoby.
- Musimy go/je stale pozyskiwać.
- Budowle i jednostki mają koszt wyrażony w ilości tych zasobów.
Przeskakując z Sci-Fi do świata fantasy, lądujemy przy grze Warcraft: Orcs & Humans. Ta pierwsza gra z popularnej serii RTSów wydana została 2 lata po Dune II, w 1994 roku. Twórcy dali do dyspozycji gracza już nie jeden a dwa surówce: drewno i złoto. Zasady w całej trzyczęściowej serii zostały te same. W grze za jednostki płaciliśmy złotem, za budynki drewnem i złotem. W wydanym w 1995 r. sequelu Warcraft II: Tides of Darkness twórcy do znanych już surowców dołożyli także ropę. W kolejnej, ostatniej z rodziny RTSów części gry o wspólnym tytule Warcraft – wydanym w 2002 r. Warcraft III: Reign of Chaos, znowu powrócono do początkowej pary surowców: złoto i drewno oraz dodano jedzenie. Warto zaznaczyć, że w trybie dla wielu graczy, ci będący w sojuszu mogli wymieniać się zasobami przekazując je pomiędzy sobą, aby szybciej doprowadzić do zwycięstwa pomagając sojusznikowi.
Przenieśmy się do Polski. W naszej rodzimej produkcji RTS osadzonej w roku 698 grze Polanie z 1996 r. (gra doczekała się także kontynuacji w 2003 r.) jedynym zasobem naturalnym było… mleko. Hodowaliśmy krowy, a pozyskane od nich mleko „zamienialiśmy” w wojów, rycerzy i… budowle :). Mechanizm znany z opisanych już gier. To oczywiście dość zabawne, że drewniane budowle powstawały z mleka, podczas gdy w porównywalnym Warcrafcie podobne budynki wznoszono właśnie z drewna. Zaznaczmy, że Polanie byli (zbyt późną) odpowiedzią polskiego gamedevu tamtych lat na Warcrafta. Sukcesu pierwowzoru nasi rodacy oczywiście nie powtórzyli, ale pamiętam, że w ten swojski tytuł grało się przyjemnie. Aa odgłos robiącej, po kliknięciu na nią krowy: „Muuuu…” pamiętam do dzisiaj.
Zdecydowanie dojrzalsze, pojawiające się później RTSy takie jak wydany w 1995 r. Command & Conquer, jego kontynuacja z 1996 r. Command & Conquer: Red Alert oraz oczywiście StarCraft z 1998 r. również miały swoje odpowiednio dobrane do świata przedstawionego zasoby. Walczące ze sobą frakcje musiały je pozyskiwać i wykorzystywać do konstrukcji budynków, jednostek oraz ulepszeń dla nich. Zauważ, że wiele się od tego czasu nie zmieniło i najnowsze edycje StarCrafta (2010 r., 2013 r. i 2015 r.) wciąż wykorzystują stare, sprawdzone mechanizmy. Właśnie te pochodzące z Dune II.
Strategie to jednak nie tylko wymagające szybkiego podejmowania decyzji i zręcznych palców gry czasu rzeczywistego jak te opisane wyżej tytuły. Sympatię wielu graczy na całym świecie zaskarbiła sobie seria turowych gier strategicznych Heroes of Might and Magic, której pierwsza część pojawiła się w 1995 r. Kolejna zaszczyciła nas w 1996 r., a najdoskonalsza, według zdecydowanej większości fanów serii, część III, w 1999 r. Do dzisiaj wyszło aż 7 części tego tytułu! Podstawowymi surowcami we wszystkich aż do części V gry były: złoto, drewno, ruda, klejnoty, rtęć, siarka i kryształy. Każda jednostka czy budowla potrzebowała określonej ilości danego surowca lub kombinacji kilku surowców – podobnie jak w wymienionych już RTSach. Gracze grający w sojuszu mogli także wymieniać się surowcami między sobą, aby wesprzeć gorzej radzącego sobie sprzymierzeńca lub zoptymalizować plan rozbudowy posiadanych miast.
